sinabi ko sa kanya "ayokong makipagkumpitensya at higit sa lahat ayokong nakikipagsiksikan. kasyang kasya lang kaming dalawa, kaya wag na siyang magdagdag ng isa pa, at isa pa, at isa pa... dahil pag ganun, ako na lang ang aalis".
ganun katinik sa mga babae si talulot. hindi ko alam kung anong klaseng bertud mayroon ang taong yun pero bata, matanda, bakla, kolehiyala, highschool, matrona, professional, pokpokita, mukhang balde, may ngipin o wala, ika nga, eh naaakit sa kanya.
hindi ito pagyayabang, pero ganyan klaseng karisma mayroon si talulot ko.
dalawang linggong straight na kaming away pusa at dalawang linggo na rin akong gustong mambalat ng buhay ng dahil sa isang babae.
na-dislodged tuloy nya sa No. 1 si Best sa listahan ko ng mga kinamumuhian at gustong burahin sa Planet Earth.
itago na lang natin ang new girl on the block sa pangalang Jen (putang ina, eto talaga ang nick ng malanding bubaitang iyon).
dahil nga sa alam ko ang password niya sa yahoo, hindi ko malabanan ang temptation na hindi icheck from time to time ang inbox nya sa mga fb notifications kung may mga narereceived syang mga private messages sa mga nilalandi niya at gusto siyang landiin.
eto nga. tatlong messages galing kay Jen ang nagpasingkit sa aking mga mata.
una: "d rin pla makakatiis na di magtxt. :P ingat lagi, olways smyle!"
pangalawa: "hi, olways smyle po ha, ingat ka!"
pangatlo: "sige na nman, accept mo na ako [sa fb], para d2 na lng tayo frends".
hindi muna ako nag-react, kasi mukhang harmless naman at hindi pa nagko-cross sa line.
so copy-paste ko lahat ng messages na 'to at itinago ko ang print out at hihintayin ang tamang time ng pagde-declare ng war!
pag may napapansin kasi akong mga katulad nito, hindi ko sya agad kinukumpronta about it. ipon-ipon muna ako ng mga ebidensya, gusto ko marami, concrete, para pag enough na, isang biglang buhos sa makapal niyang mukha. One time, big time ika nga.
So yung mga nakaraang gabi na sa bahay siya natutulog, bukod sa pangre-reyp sa kanya eh may iba pa akong krimen na isinasagawa. alam kong sobrang violation na 'to ng kanyang privacy, pero tawag lang talaga ng pangangailangan.
hinihintay ko syang makatulog ng mahimbing na mahimbing. wala kasing masyadong indikasyon na mahimbing na ang tulog nya kasi hindi siya marunong maghilik, minsan lang kapag napagod after sex. so, ang ginagawa ko, pinipitik ko lightly ang dulo ng ilong nya, pag deadma siya, yun na ang time para isagawa ang aking maitim na misyon.
mangangapa ako sa dilim at kakapain ko sa sabitan ang kayang hinubad na pantalon at nenenokin ko ang kanyang cellphone, dadalhin ko sa banyo si cellphone at doon ko babasahin lahat ng mga messages both sa inbox at sa sent items. usually, mga text messages galing kay Wifey at mga replies nya kay Wifey ang nandun. hindi ako masyadong interesado dun. iba ang gusto kong makita. Tapos, one night, binggo, isang new message (unopened) ang galing kay Jen.
eto ang sabi "hindi ko makalimutan ang iyong ngiti na nagpatingkad sa araw ko. masayang, masaya ako grabe, ingat lagi".
delete ko agad pagkabasa.
nag-add up, tugma.
flashback. sometime in September, nag-away kami dahil sa hindi nya pagtext sakin ng halos kalahating araw. so bilang ganti, hindi ako nagtext the whole day. kinagabihan nag appear siya sa bahay at nagtatanong kung anong nangyari sakin at hindi ako nagtext. sabi ko lng, pano ako magte-text, eh malay ko ba kung buhay pa sya at sya itong hindi nagtetext.
sabi nya, nagtext kaya ako!
nagtext naman siya sa totoo lang, pero isa lang at tipid na tipid pa.
sabi ko, talaga? wala akong nare-receive!
sabi nya ulet, nagtext ako mamatay man ako, 3 beses!
sinungaling at cheap ang puta, ng dahil lang sa text, isasangkalan ang buhay. pareho na lang kami, pero mas sinungaling sya.
sabi ko, talaga lang ha! patingin nga ng sent items mo?
nagdudumali nga siyang ipakita sakin ang cp nya.
checked ko si inbox.
sabi ko, kitam, eh wala ka naman talagang text sakin.
napakamot sya.
sabi nya, eh, oo nga, dinelete ko nga pala, baka makita ni W.
ngayon ko lang narecall na halos ang laman ng sent items nya ay puro para kay Jen.
na-recall ko din na sinita ko sya mindlessly tungkol dun.
sabi ko, kita mo na, nakakatext ka sa Jen na 'to tapos sakin hindi?!
sabi nya, eh mahal, kliente ko 'yan! ano ka ba naman?
shet....
connect ko na ang mga dots.
i therefore conclude na:
1. yung tatlong pms sa fb nya
2. yung text message na cp nya
3. at mga sent messages sa inbox nya eh
galing at para lahat kay JEN at matagal na silang magka-text!
supporting evidence:
1. twice syang ina-add ni Jen sa fb pero hindi niya ina-accept.
2. nung tanungin ko sya kung may kilala siyang JenXXXXXX XXXXXXXX sabi nya wala daw siyang kilalang ganun.
3. para makasiguro na iisang Jen lang ang salarin, tinext ko yung Jen using other sim card at nakumpirma ko na iisang halimaw este katauhan lang pala yun.
chineck ko sa fb ang profile ni JenXXXXXX XXXXXXXX. at napag-alaman ko na pharmacy assistant siya sa XXXXXXXX Pharmacy na katapat na katapat lang ng shop ni Talulot.
21 years old, single, looking for a relationship, at maganda... well mejo, mas maganda pa rin ako. (bahala kayo kung gusto nyong seryosohin yung last. pwede naman...)
hindi pa ito ang nakakaiyak na part.
bukas na ulit mga friends....
Monday, November 29, 2010
Sunday, November 21, 2010
Kamuntik
make or break ang naging motto ko nung nakaraang linggo. panggabi si wifey, the rule is sa akin si talulot matutulog. na ipinangako naman nya days before that. pero knowing talulot, sa 100 pangako nya, swerte na kung isa dun eh matupad. so ang internal agreement ko at ng aking sarili, i.e. the sane part of me (para na kong si gollum nito), pag monday pa lang hindi siya natulog sa bahay, Done na ang title ng next blog entry ko.
pero bago kasi yun, maraming beses nya akong ginawan ng kawalanghiyaan. nandun na nagpramis syang susunduin ako sa crossing mendez dahil galing akong batangas. inabot na ako ng dilim at ulan at naubos na ang mga bus (hindi ko alam na nag reroute pala dahil may okasyon) sa kalye eh ni multo man lang nya hindi nagpakita. although may late text naman sya na hindi na siya makakarating kasi kasama nya si W. but i learned a totally different story. hindi ko na lng idedetalye dito at baka duguin ako. basta pakshet talaga sha.
tapos yun nga, last week, monday-thursday and saturday siya natulog sa bahay. nag-away kasi kami nung friday dahil sa ibang babae na naman. kapal din ng apog ng hudas, babae na nga nya ako, nambababae pa sha ng iba. may kamanyakan din talagang angkin. pero kahit ata gilitan ko sha, talagang hindi aamin.
pag magkasama kaming natutulog, hindi ako makatulog. ginagawa nya akong dantayan. yun na lng ata ang silbi ko sa kanya. at gusto nya parang naka-mighty bond ang katawan ko sa kanya. kung adik ako sa kiss, adik naman siya sa yakapan. feeling nya dun siya makaka-compensate sa lahat ng atraso nya sakin. eh hindi lang ako makareklamo na hindi na ako makahinga at naninigas na ang mga muscles ko sa pagkakapulupot nya. pero nonetheless, dahil sa mahal na mahal ko ang hindot, napipilitan narin akong i-enjoy ang aming yakapan moments.
pag sa bahay siya natutulog, nagpapa-alarm siya sakin ng 5:00 am kasi before 6 ang dating sa bahay nila ni W. So dapat may ample time siya para mag-stage ng gimik na sa bahay nila siya nagpalipas ng gabi.
nung wednesday morning pagkatapos niyang lumipad paalis ng bahay kasi 5:30 pala na-iset ko sa alarm, nakarecieved agad ako ng text sa kanya na nawawala ang susi nya at hindi siya makapasok sa bahay. hanap naman ako sa ilalim ng kama, sa sahig, sa ilalim ng unan, pati suot kong panty unconsciously na binuklat ko sa taranta. putek, wala talaga. mas kinabahan ata ako kesa sa kanya. pag nahuli si talulot ni W sa labas ng bahay nila, patay patay na. buti na lang ang talulot at may history ata ng pagiging member ng Akyat Bahay Gang eh, naisipan baklasin ang bintana ng apartment nila para maabot ang door knob at mai-unlock sa loob. hay, kahit lipos man ng kasamaan at kawalanghiyaan ang aming ginagawa, pinagkalooban parin kami ng munting luck. thank you lord! nakapasok si talulot at naibalik ang binaklas na bintana bago dumating ng bahay si W. maswerte pa rin kami kahit papaano.
kahapon, Sunday, isa pang kamuntik ang nangyari. dahil sa Monday to Friday lang pala nakaset ang alarm ko, hindi namin namalayan na umagang umaga na pala. kung hindi pa nagsecond round yung bungangerang tindera ng pandesal hindi ko mamamalayan na mag-aalas siyeta na pala. pag tingin ko time sa cp ko, 6:51. halos maihulog ko sa kama si talulot sa pagkagulat. pati siya napatalon sa taranta. gusto kong matawa na maawa habang pinapanood ko sha habang nagdudumaling isinisuot ang pantalon. pero shempre papabayaan ko ba naman siyang magmukhang katawa-tawa. So ako na ang nagsuot sa kanya ng shirt nya at sinuklayan ko pa. pero nakuha pa rin namin na magyakapan ng 15 seconds bago sya tuluyang tumakbong pauwi.
buti na lang at 7:30 na daw dumating from work si W. at naisagawa pa ni talulot ang usual na gimik nya.
pero lam nyo guys, nakakapagod na.
marami pa akong kwento na mga kamuntiks. basta abangan nyo na lang at para sa mga gustong magmura, pigilin nyo na muna at nakakaiyak ang next entry ko.
pero bago kasi yun, maraming beses nya akong ginawan ng kawalanghiyaan. nandun na nagpramis syang susunduin ako sa crossing mendez dahil galing akong batangas. inabot na ako ng dilim at ulan at naubos na ang mga bus (hindi ko alam na nag reroute pala dahil may okasyon) sa kalye eh ni multo man lang nya hindi nagpakita. although may late text naman sya na hindi na siya makakarating kasi kasama nya si W. but i learned a totally different story. hindi ko na lng idedetalye dito at baka duguin ako. basta pakshet talaga sha.
tapos yun nga, last week, monday-thursday and saturday siya natulog sa bahay. nag-away kasi kami nung friday dahil sa ibang babae na naman. kapal din ng apog ng hudas, babae na nga nya ako, nambababae pa sha ng iba. may kamanyakan din talagang angkin. pero kahit ata gilitan ko sha, talagang hindi aamin.
pag magkasama kaming natutulog, hindi ako makatulog. ginagawa nya akong dantayan. yun na lng ata ang silbi ko sa kanya. at gusto nya parang naka-mighty bond ang katawan ko sa kanya. kung adik ako sa kiss, adik naman siya sa yakapan. feeling nya dun siya makaka-compensate sa lahat ng atraso nya sakin. eh hindi lang ako makareklamo na hindi na ako makahinga at naninigas na ang mga muscles ko sa pagkakapulupot nya. pero nonetheless, dahil sa mahal na mahal ko ang hindot, napipilitan narin akong i-enjoy ang aming yakapan moments.
pag sa bahay siya natutulog, nagpapa-alarm siya sakin ng 5:00 am kasi before 6 ang dating sa bahay nila ni W. So dapat may ample time siya para mag-stage ng gimik na sa bahay nila siya nagpalipas ng gabi.
nung wednesday morning pagkatapos niyang lumipad paalis ng bahay kasi 5:30 pala na-iset ko sa alarm, nakarecieved agad ako ng text sa kanya na nawawala ang susi nya at hindi siya makapasok sa bahay. hanap naman ako sa ilalim ng kama, sa sahig, sa ilalim ng unan, pati suot kong panty unconsciously na binuklat ko sa taranta. putek, wala talaga. mas kinabahan ata ako kesa sa kanya. pag nahuli si talulot ni W sa labas ng bahay nila, patay patay na. buti na lang ang talulot at may history ata ng pagiging member ng Akyat Bahay Gang eh, naisipan baklasin ang bintana ng apartment nila para maabot ang door knob at mai-unlock sa loob. hay, kahit lipos man ng kasamaan at kawalanghiyaan ang aming ginagawa, pinagkalooban parin kami ng munting luck. thank you lord! nakapasok si talulot at naibalik ang binaklas na bintana bago dumating ng bahay si W. maswerte pa rin kami kahit papaano.
kahapon, Sunday, isa pang kamuntik ang nangyari. dahil sa Monday to Friday lang pala nakaset ang alarm ko, hindi namin namalayan na umagang umaga na pala. kung hindi pa nagsecond round yung bungangerang tindera ng pandesal hindi ko mamamalayan na mag-aalas siyeta na pala. pag tingin ko time sa cp ko, 6:51. halos maihulog ko sa kama si talulot sa pagkagulat. pati siya napatalon sa taranta. gusto kong matawa na maawa habang pinapanood ko sha habang nagdudumaling isinisuot ang pantalon. pero shempre papabayaan ko ba naman siyang magmukhang katawa-tawa. So ako na ang nagsuot sa kanya ng shirt nya at sinuklayan ko pa. pero nakuha pa rin namin na magyakapan ng 15 seconds bago sya tuluyang tumakbong pauwi.
buti na lang at 7:30 na daw dumating from work si W. at naisagawa pa ni talulot ang usual na gimik nya.
pero lam nyo guys, nakakapagod na.
marami pa akong kwento na mga kamuntiks. basta abangan nyo na lang at para sa mga gustong magmura, pigilin nyo na muna at nakakaiyak ang next entry ko.
Tuesday, November 9, 2010
Naglalaho
kung gaano ako katagal na walang entry, ganoon ding katagal akong hindi inuwian ni talulot. humahaba na ang listahan ng kanyang mga dahilan. laging no. 1 dun eh yung "mahal, ndi ako makatakas, laging nakabantay sakin si W (wifey)". "Mahal, hindi ako makapunta, txt ng txt sakin si W, nagpapasundo. nakakainis". hanggang sa pinakapathetic at pinakamababaw na "mahal, sensya na, antok na ako, pahinga ka na lng din, love you. mwuah".
pakshet no?! minsan hintay ako hanggang 11:30 para lang makareceive ng mga ganung klaseng text. pero dahil malakas ang fighting spirit ko, hintay pa rin ako till 1:00 to 1:30 AM hoping na makareceive ng follow up text na "mahal, biglang nagpanggabi si W, jan ako 2log", pero shempre magkakapakpak muna ang mga butiki bago ako makatanggap ng ganung klaseng text. in short, nauuwi ako na gising magdamag at nagngingitngit sa kaibuturan ng aking kaluluwa. hindi pala kayang i-influence ng fighting spirit ko ang conviction ni talulot.
expected na ang mangyayari kinabukasan, "this means war!". pero cold or silent war yun. hindi ako magte-text at magpaparamdam buong maghapon. naturalmente, magkukunwari siyang concerned at hahanapin ako "mahal, bat di ka txt?" "sn ka ba mahal, magtxt ka nga". hindi pa rin ako magtetext, maghihintay ako hanggang sa tawagan nya ko. pero as soon as lumapat sa aking tainga ang lamig ng kanyang boses habang sinasabi ang katagang "mahal". natutunaw instantly lahat ng hinanakit ko. pero shempre, hindi ko yun papahalata, maggagalit-galitan ako, isusumbat sa kanya na napuyat na naman ako kakahintay, at hindi pwedeng hindi siya magkaka-apir sa bahay kinagabihan para pag-usapan ang nangyari. shempre, katakut takot na sorry na naman sha at "cge, cge, punta talaga ako mamaya, gagawa ako ng paraan para makatakas". AND THE UGLY CYCLE GOES ON AND ON.
wala talaga akong sawa. sabi ng tita ko, masokista daw ako.
pero sa totoo lang, NAGSASAWA na ako. napapagod na ako. at higit sa lahat naaawa na ako sa sarili ko at sa baby namin.
how do you unlove a person?
hanggang hindi ko nahahanapan ng kasagutan 'yan at hindi ko na-aactualize sa sarili ko ang kasagutan dyan, the cycle won't break and it'll be uglier the next time around.
kagabi pala, ganado siya magtext. i took the very rare opportunity para magpahaging.
me: mahal, uwi na ko in 10 minutes, nasa baba na service ko. mag-iingat ka pag uwi. magtxt ka ha. i repeat, magtext ka.
after 1 and a half hours at nasa byahe pa rin ako pauwi.
me (pa rin): mahal, malapit na ako sa T. magtext ka nman.
after 1 hour nasa bahay na ako.
talulot: mahal, dami nyo na pala saking text ni W (wifey). sobrang busy sa work, nakalimutan kong may cp pala ako. kumain ka na ba mahal ko?
hintay ako ng 30 minutes bago magreply.
me: ahh. bahay na ako mahal, yup, tapos na. sumasakit na nman tiyan ko.
talulot: bakit mahal? baka masyado kang napagod sa ofis.
me: mejo, tagtag sa byahe. wawa nman baby natin. mag-ilove you ka para mawala bilis!
talulot: i love you mahal, mwuah. okay na ba yan?
peste! manhid, ibig kong sabihin, pumunta ka sa bahay at dito mo ko sabihan ng i love you!
pero low IQ talaga si talulot pagdating sa pagiging sensitive sa mga needs ko.
me: mahal, pano kung isang araw bigla na lng akong mawala, anong magiging reaksyon mo.
talulot: bat ka naman mawawala?
pakshet ulet, bakit ba ako nagka-bf na low IQ?
me: lam mo, ang tao daw kasi pag napagod na kakahintay, minsan naglalaho na lang siya na parang bula.
no reply si talulot hanggang the following morning. sana tinamaan sya. kung hindi man ng text ko, kahit kidlat na lng...
pakshet no?! minsan hintay ako hanggang 11:30 para lang makareceive ng mga ganung klaseng text. pero dahil malakas ang fighting spirit ko, hintay pa rin ako till 1:00 to 1:30 AM hoping na makareceive ng follow up text na "mahal, biglang nagpanggabi si W, jan ako 2log", pero shempre magkakapakpak muna ang mga butiki bago ako makatanggap ng ganung klaseng text. in short, nauuwi ako na gising magdamag at nagngingitngit sa kaibuturan ng aking kaluluwa. hindi pala kayang i-influence ng fighting spirit ko ang conviction ni talulot.
expected na ang mangyayari kinabukasan, "this means war!". pero cold or silent war yun. hindi ako magte-text at magpaparamdam buong maghapon. naturalmente, magkukunwari siyang concerned at hahanapin ako "mahal, bat di ka txt?" "sn ka ba mahal, magtxt ka nga". hindi pa rin ako magtetext, maghihintay ako hanggang sa tawagan nya ko. pero as soon as lumapat sa aking tainga ang lamig ng kanyang boses habang sinasabi ang katagang "mahal". natutunaw instantly lahat ng hinanakit ko. pero shempre, hindi ko yun papahalata, maggagalit-galitan ako, isusumbat sa kanya na napuyat na naman ako kakahintay, at hindi pwedeng hindi siya magkaka-apir sa bahay kinagabihan para pag-usapan ang nangyari. shempre, katakut takot na sorry na naman sha at "cge, cge, punta talaga ako mamaya, gagawa ako ng paraan para makatakas". AND THE UGLY CYCLE GOES ON AND ON.
wala talaga akong sawa. sabi ng tita ko, masokista daw ako.
pero sa totoo lang, NAGSASAWA na ako. napapagod na ako. at higit sa lahat naaawa na ako sa sarili ko at sa baby namin.
how do you unlove a person?
hanggang hindi ko nahahanapan ng kasagutan 'yan at hindi ko na-aactualize sa sarili ko ang kasagutan dyan, the cycle won't break and it'll be uglier the next time around.
kagabi pala, ganado siya magtext. i took the very rare opportunity para magpahaging.
me: mahal, uwi na ko in 10 minutes, nasa baba na service ko. mag-iingat ka pag uwi. magtxt ka ha. i repeat, magtext ka.
after 1 and a half hours at nasa byahe pa rin ako pauwi.
me (pa rin): mahal, malapit na ako sa T. magtext ka nman.
after 1 hour nasa bahay na ako.
talulot: mahal, dami nyo na pala saking text ni W (wifey). sobrang busy sa work, nakalimutan kong may cp pala ako. kumain ka na ba mahal ko?
hintay ako ng 30 minutes bago magreply.
me: ahh. bahay na ako mahal, yup, tapos na. sumasakit na nman tiyan ko.
talulot: bakit mahal? baka masyado kang napagod sa ofis.
me: mejo, tagtag sa byahe. wawa nman baby natin. mag-ilove you ka para mawala bilis!
talulot: i love you mahal, mwuah. okay na ba yan?
peste! manhid, ibig kong sabihin, pumunta ka sa bahay at dito mo ko sabihan ng i love you!
pero low IQ talaga si talulot pagdating sa pagiging sensitive sa mga needs ko.
me: mahal, pano kung isang araw bigla na lng akong mawala, anong magiging reaksyon mo.
talulot: bat ka naman mawawala?
pakshet ulet, bakit ba ako nagka-bf na low IQ?
me: lam mo, ang tao daw kasi pag napagod na kakahintay, minsan naglalaho na lang siya na parang bula.
no reply si talulot hanggang the following morning. sana tinamaan sya. kung hindi man ng text ko, kahit kidlat na lng...
Subscribe to:
Posts (Atom)