Monday, August 9, 2010

Kagabi


kamuntik mo na naman akong durugin kagabi. ang sama mo talaga. sana ma-realize mo yan agad. kasi hinding hindi ko ipo-point out. matuto kang makiramdam kung may katotohanan man ang lagi mong sinasabi na mahal mo ko. dapat alam mo kung kelan at pano ako masasaktan ng maging ng pinaka-simple mong ginagawa o bagay na dapat ginawa mo pero hindi mo ginawa.

gusto ko sanang sabihin sayo na nagsagawa pa ako ng marubdob na pananaliksik kung paano ka mapapasaya. noong hapon. kasi sabi mo, gusto mong magkita tayo ng gabi. shet, ganun na ata kalaki at kagarbo ang deboto ko sayo. ang swerte swerte mo kung alam mo lang.

tapos nung nagparamdam ka naman, dun sa oras na kapus na kapos na ako at safe na safe ka na. naman! tama ba yun mahal ko. pero ako pa rin ang nagkadarapang puntahan ka. shet! why do i have to subject my self to such inconceivable level. pero hindi ko na yun inisip kasi habang buhay kong ipagngingitngit yung tuwing maaalala ko. basta.

tapos ayun nagkita tayo. nakita mo naman siguro kung gano naging kaningning ang aking mga mata ng masayaran ang iyong presensiya. ang guapo guapo mo; suot mo yung paborito kong shirt. gusto ko tuloy isipin at papaniwalain ang sarili ko na sinuot mo yun dahil you were really meaning to meet up with me. noon pa lang gusto na kitang sunggaban, yakapin, halikan at ipasok sa kaloob looban ko. o say mo, ang bangis di ba.

gaya ng mga gasgas na linya ng mga nagmamahal ng malupet, sana hindi tumakbo ang oras habang kapiling ka, sana habang magkahawak kamay tayong nakasakay ng bus pauwi e humaba ng humaba pa ang daan sa ating harapan para hindi agad tayo dumating sa ating bababaan. nag-offer pa nga akong iuwi mo ako sa inyo. pero hindi ko alam kung bakit ka tumanggi.

tapos dun ka bumaba sa amin, kung saan mo ako nakaplanong isadlak/itapon. masaya naman ako at nagstay ka ng medyo matagal. hinayaan mong maka-score ako ng 10 halik! nakakainis ka talaga. kung pwede lang sanang itanikala kita kagabi, kahit sinabi ng description ng personality ng iyong zodiac ang mga huwag na huwag. pero anong magagawa ko, ayokong mabaliw sa pagtitimpi. mahal na mahal na kita. potah.


image from:www.agnesdoart.com



1 comment:

  1. ilang beses ko na din to tinatanong:

    why do i have to subject my self to such inconceivable level...

    and you're right...potah ang pagmamahal na yan...

    nice blogs, can't get enough...

    ReplyDelete