Lungkot

image from: ofcrayonandpastels.blogspot.com

hindi ko alam kung ang dagundong na dumadagan sa aking dibdib ay dahil sa iniinom kong kape na malamig na pala ngayon o dahil sa iyong presensiya na bahagya ko ng maramdaman. kala ko kasi wala na, nag-evaporate na, kasi natuon ang aking paningin at atensyon sa ibang direksyon.
malayo-layo rin ang aking inilayo, natuwa sa mga tanawin, nalibang pasumandali. naisip ko pa nga na doo'y maglagi.
pero nung tumingala ako sa langit, nakita ko ang iyong mukha. aparisyon.
aparisyong hindi banal, aparisyon para pasakitan ako. hilahin ako sa isang lugar na kailanman ay hindi ko mararamdamang ako ay kabilang. pakiramdam ko kasi, ilulugmok mo lang ako sa isang tabi kasi hindi mo ako maaaring isama.
okay lang naman ata, siguro, sa akin na bumalik. dahil wala naman akong ibang pupuntahan, uuwian.

pero naman, wag mo naman ipakita sa akin kung sakaling maglalakad ka ng palayo na hawak-hawak ang kaniyang kamay.